Wij rijden langs de theeplantage van Tata, een Indiaas conglomeraat. Gisteren kregen we het verhaal dat de theepluksters 500 Rupees per dag verdienen en van 8:30 - 11:30 en 13:30 - 15:30 uur werken. Vandaag horen we 300 Rupees en van 7:00 - 19:00 uur werken. Het theeplukken gebeurt nog steeds bij voorkeur met de hand. De bovenste drie blaadjes zijn de beste kwaliteit en machines kunnen dit niet 'zien'.

We rijden door een National Park maar zien helaas geen kudde olifanten en tijgers ook al niet :-( maar gelukkig wel heel veel vrolijke aapjes. We vervolgen de weg, het laatste gedeelte over een soort snelweg. Het gaat hard, we deden de veiligheidsriemen maar om. Apart dat in Nederland alles zo veilig is en we standaard de riemen omdoen en hier in India waar het verkeer een chaos is, echt onvoorstelbaar, en we dan de riemen laten voor wat ze zijn. Land's wijs, Land's eer.... Rond half 4 komen we aan in Mettupalayam. We hadden geen hotel gereserveerd, onze driver brengt ons naar een hotel wat we toevallig ook in de Lonely Planet hadden zien staan. Deze is niet ver van het treinstation waar we morgenochtend om 5:00 uur moeten zijn om kaartjes voor de Toy Train te bemachtigen. Er waren nog kamers dus goed geregeld :-). Alles geïnstalleerd in onze kamer en dan het stadje in. Eerst het treinstation opzoeken zodat we morgenochtend dit feilloos kunnen vinden en weten hoe we aan treinkaartjes moeten komen. Dit wordt ons goed uitgelegd op het station, wat wij domme toeristen niet direct kunnen vinden maar wij alle hulp krijgen. In deze stad komen niet veel westerse toeristen lijkt het wel want we worden frequent en steels bekeken. Mensen komen vragen waar we vandaan komen. Op een gegeven moment blijven we even kijken bij muziek met dans op straat en we worden direct aangesproken door een aantal mannen. Het is de dag van de Mother Language van UNESCO en er is een evenement voor georganiseerd. Of wij ook erbij wilden zijn. Uiteraard doen wij dat en meteen worden op de eerste rij stoelen plaatsgemaakt voor ons. We zaten direct achter de microfoon waar de sprekers hun woord deden. En ja hoor, ook Ruud werd gevraagd iets te zeggen over de moedertaal. Met verve heeft hij dat gedaan. Onze aanwezigheid werd beloond met ieder een Indiase sjaal en een foto van ons achter de microfoon. Wat een beleving!

In het hotel even een biertje gedronken en daarna de stad weer in. Het is een zeer levendige stad, we worden een aantal keren aangesproken, we eten een kleinigheid en dan terug naar het hotel. Morgen moeten we heel vroeg op.