Vandaag gaat de wekker al vroeg. Om vier uur staan we op om uit te checken. We porren de receptionist van het eenvoudige hotel in Mettapulayam wakker en gingen op weg naar het station, zodat we als eerste kaartjes konden halen voor de stoomtrein naar Ooty.

De trein, een echte ouderwetse, welke om het half uur met vers water moet worden bijgevuld, staat al blazend klaar en vertrekt stipt, volgens het rooster, om 07:10.

De trein is een onbeschrijflijke belevenis. Als haringen in een ton proppen we ons, samen met een enkele westerse, met de andere reizigers tussen de veel te krappe bankjes.

Het uitzicht is spectaculair en leidt via in rotsen uitgehouwen passages en smalle bruggetjes stijl omhoog naar Ooty, een oud koloniaal bergstation wat nu uitgegroeid is tot een ware theestad.

De frequente stops, waarbij het water in de locomotief wordt bijgetankt kunnen we even de benen strekken.

Om twaalf uur zijn we in Ooty waar we een kleine lunch nemen. De restauranthouder regelt een nacht voor ons in een wildreservaat, 'Wild haven' waar we rond twee uur in de middag aankomen. 'Wild haven' is een soort van parkje in een park. Losstaande 'bungalows staan naast elkaar en bieden als een hotel een slaapplaats en een douche. Het is een oase van rust met een uitkijktoren op een waterplaats, welke veel wild aantrekt.

Rond een uur of vier verschijnt een olifant. Het kollosale beest wordt aangetrokken door een tros bananen, en doet zich onder onze neus tegoed aan het lekkers. De herten grazen in onze achtertuin, soms loopt er een wild zwijn doorheen. Deze plek is werkelijk geweldig voor het spotten van wilde beesten. Naast de meest wonderlijke vogels zien we ook een stokstaartje en een pauw.

Vandaag zijn we de enige klanten in het park. Avonds kletsen we wat met de eigenaar, dineren we in ons eentje in het restaurant en gaan na enig aandringen met een medewerker na een naburig dorp waar een hindo-festival wordt gehouden.